«
»
Stare Melodie na Facebook
StareMelodie.pl - kanał RSS

Anita (Hemar) 2894

Ta piosenka prosta jest i pospolita
Niewiele jest w niej szczęścia, więcej łez
A wszystko pewnie przez to, że Anita
Nie była księżną, a nawet nie comtesse

Anita była praczką, jaka szkoda
Anita żyła z pracy własnych rąk
Lecz miała oczy, jak księżniczka młoda
I piersi, jak dwóch róż stulony pąk

I włosy, jak złota hrabianka
I usta, i owal lic
I prawda, miała jeszcze kochanka
I więcej już chyba nic

Aż raz, na wszystkich domach i ulicach
Plakaty jęły krzyczeć z wszystkich stron
I ludzie mieli dziwny blask w źrenicach
I wszyscy ludzie szli i poszedł on

Zapewne musiał pragnąć wróg niesyty
Jej cnoty i jej pracy, łez i krwi
Bo po cóż by, jak nie dla swej Anity
Na wojnę szedł jej mały poilu

Żegnała go po kryjomu
Ukradkiem, ostatkiem tchu
Musiała się spieszyć do domu
Wyprasować na czas dessous

Mijały w dreszczach dni, jak potok wartki
Wezbrany falą dziwnych trwóg i snów
Z daleka przychodziły jego kartki
Pamiętam cię, zwyciężam, jestem zdrów

Aż raz nadeszła kartka ze szpitala
Że gdzieś, tam pod Verdun, jest jego grób
Anita nie upadła z krzykiem żalu
To krzyknął list i upadł jej do nóg

Bo jakże tu płakać z tęsknoty
I wyć do utraty tchu
Gdy jeszcze jest huk roboty
Trza wyprać na czas dessous
 

                            
                            

                                
Objaśnienia:

                                

                                                                        

                                        
                                        1)
                                        comtesse                                    

                                     -
                                    

                                        (fr.) hrabina                                    

                                                                        

                                        
                                        2)
                                        dessous                                    

                                     -
                                    

                                        (fr.) bielizna (dosł. po spodem)                                    

                                                                        

                                        
                                        3)
                                        Verdun                                    

                                     -
                                    

                                        (fr.) miejsce ciężkich walk podczas I wojny światowej                                    

                                                                        

                                        
                                        4)
                                        poilu                                    

                                     -
                                    

                                        (fr.) żołnierz piechoty armii francuskiej w czasie I wojny światowej. Termin pochodzi od słowa poil (czyli włos). Część żołnierzy podczas wojny nie goliła się, więc mieli bujne brody i wąsy. Określenie takie przyjęło się jednak dla wszystkich walczących. (od Iwony)                                    

                                                                    
                                
                                

                            

                            
                             

                                                                                    
                            
                            

                                                        


                                Tekst kradziony z http://liryka-liryka.blogspot.com/2015/02/anita-hanka-ordonowna.html                            

                            

                                                                                    
Legenda:
                                
inc, incipit - incipit - z braku informacji o tytule pozostaje cytat, fragment tekstu z utworu

                                
abc (?), (abc?) - tekst poprzedzający (?) jest mało czytelny (przepisywanie ze słuchu)

                                
abc ... def - tekst jest nieczytelny (przepisywanie ze słuchu)

                                
abc/def - tekst przed i po znaku / występuje zamiennie

                                
abc (abc) - wyraz lub zwrot wymagający opisu, komentarza

                                
(abc) - didaskalia lub głupie komentarze kierownika

								

                            

                                                        





  

            

      

        Krzysztof        
        2016-04-07 22:04        

      

        Autor: Marian Hemar

Rok powstania: 1929

Kompozytor: Marian Hemar      

    

            
            
            
            

      

        Basia        
        2016-10-20 20:54        

      

        jeszcze raz 🙂 

      

    

            

      

        Bartłomiej         
        2019-01-25 20:04        

      

        Nagranie Ordonki z 1930 roku, towarzyszy orkiestra Iwo Wesby'ego (nr 2-59500)      

    

            
            

      

        Iwona        
        2020-10-16 16:22        

      

        informacja dla leniwych:

Poilu – to żołnierz piechoty armii francuskiej w czasie I wojny światowej. Termin pochodzi od słowa poil (czyli włos). Część żołnierzy podczas wojny nie goliła się, więc mieli bujne brody i wąsy. Określenie takie przyjęło się jednak dla wszystkich walczących.      

    

            

      

        M. G. J.        
        2023-01-17 05:49        

      

        To z płyty Parlophon P64004 mxP1-2 59500, 1929 r. (Tak oznaczono na CD; Bartłomiej 2019-01-25 20:04 podaje trochę inaczej.)      

    

            

      

        M. G. J.        
        2023-06-19 12:55        

      

        1: piosenka -> piosnka



Dalsze zmiany (oznaczone jako =...=; z wyjątkiem interpunkcji) wg książki: Julian Tuwim. Utwory nieznane. Ze zbiorów Tomasza Niewodniczańskiego w Bitburgu. Wiersze, kabaret, artykuły, listy. Łódź, 1999, str. 279.  ISBN 83-912979-0-X



Anita



Ta piosnka prosta jest i pospolita, 

Niewiele jest w niej szczęścia, więcej łez, 

A wszystko =chyba= przez to, że Anita 

Nie była księżną, =_= nawet nie comtesse... 

Anita była praczką — jaka szkoda! 

Anita żyła z pracy własnych rąk, 

Lecz miała oczy jak księżniczka młoda 

I piersi jak dwóch róż stulony pąk. 

I włosy jak złota hrabianka, 

I usta, i owal lic — 

I prawda — miała jeszcze kochanka 

I więcej już chyba nic... 

=I= raz na wszystkich domach i ulicach 

Plakaty jęły krzyczeć z wszystkich stron 

I ludzie mieli dziwny blask w źrenicach, 

I wszyscy ludzie szli, i poszedł on. 

Zapewne musiał pragnąć wróg niesyty 

Jej cnoty i jej pracy, łez i krwi,

Bo po cóż by, jak nie dla swej Anity, 

Na wojnę szedł jej mały poilu? 

Żegnała go po kryjomu,

Ukradkiem, ostatkiem tchu — 

Musiała się spieszyć do domu —

Wyprasować na czas dessous... 

Mijały w dreszczach dni, jak potok wartki 

Wezbrany falą dziwnych trwóg i snów, 

Z daleka przychodziły jego kartki — 

Pamiętam cię — zwyciężam — jestem zdrów...

Aż raz nadeszła kartka ze =szpitalu=, 

Że gdzieś tam, pod Verdun, jest jego grób. 

Anita nie upadła z krzykiem żalu, 

To krzyknął list i upadł jej do =stóp=, 

Bo =jakżeż krzyczeć= z tęsknoty 

I wyć do utraty tchu, 

Gdy jeszcze jest huk roboty, 

=Na czas trzeba wyprasować= dessous...



(Książka zawiera również „Żegnała go kryjomu” bez „po”, i „Musiała się spieszyć do domu — wyprasować na czas dessous” w jednej linijce, oczywiście to są pomyłki.)      

    

      

      
Dodaj komentarz

  

    
    

      
    

    

      
    

    

      
    

  

    

                        

                    


                    

                        



Szukaj tytułu lub osoby











	




                                                

							
                            
Wykonawcy:

	
	
	
Hanka Ordonówna
Maria Anna Tyszkiewicz, z domu Pietruszyńska
Ordonka, Weronika Hort
								
							
                            							
                        

                                                                        



                                                                                                

                            
Podobne teksty:

                            


    
Anita (Lesso-Valerio – Makowiecka) 2

    
Gdzie to jedziesz Jasiu 2

    
Pensjonarka (Konarski) 2

    
Lejbe Łabędź 2

    
Tam gdzie sosny dwie 2

    
Madame Loulou (Waldau – Tom) 2

    
Agatka 2

    
Dość, Bobi! 2